ละครโนห์เกิดในต้นศตวรรษที่ ๑๕ มีลีล่าท่วงท่าโจ่งแจ้งเฉพาะตัว พัฒนามาจากละครรำซารุงากุ และระบำซัมบาโสะ ละครโนห์มี ๒๔๐ เรื่อง ผู้เขียนบทละครโนห์ท่มีชื่อเสียงคือ คังอามิ คิยะซึงะ และบุตรชาย มีการใช้หน้ากากในการแสดง เปล่งเสียง ท่าสง่างาม ดนตรีเน้นกลองกับขลุ่ยเสียงแหลม จะเข้าใจได้มากขึ้นเมื่อได้ดูภาพเคลื่อนไหวที่ยืมมาจากยูทูปนี้
บุงะกุ ละครรำเก่าแก่ เข้าใจว่าเป็นมาในญี่ปุ่นพร้อมวัฒนธรรมจากจีนและเกาหลีในช่วงศตวรรษที่ ๗ มีแบบแผนร่ายรำตายตัว ไม่มีเนื้อหาแบบละครทั่วไป ใช้เวทียกพื้น ตั้งอยู่กลางแจ้งเป็นส่วนใหญ่ ใส่หน้ากากแสดง อนุรักษ์ต่อเนื่องมานานเกือบ ๑๕๐๐ ปี สำนักราชวังมีหน้าที่รับผิดชอบดูแลและจัดแสดง มีภาพเคลื่อนไหวให้ดูประกอบแสดงที่เกาะมิยายิมะในเขตฮิโรชิมะ เห็นภาพแล้วจะเข้ามากขึ้น
บุนระกุเกิดขึ้นมาเกือบ ๔๐๐ ปีที่แล้ว ใช้ดนตรีชามิเซ็ง พิณบิวะ การร้อง และการเชิดหุ่นมาผสมผสานกันเป็นการแสดงบุนระกุ ใช้เวลาพัฒนานานถึง ๒๐๐ ปีกว่าจะเป็นการแสดงที่สมบูรณ์อย่างที่เห็นในป้จจุบัน หุ่นที่ใช้แสดงเราเรียก “นิงเงียว” มีขนาดตัวใหญ่เชิด ๓ คนต่อหุ่น ๑ ตัว ร้องเสียงคลอกับพิณ “บิวะ” และกีตาร์ “ชามิเซ็ง” ดูสนุกๆและเห็นถึงภาพจริงของบุนระกุจากภาพเคลื่อนไหวที่ยืมมาจากยูทูป จะทำให้เข้าใจวัฒนธรรมญี่ปุ่นนี้มากขึ้น
คาบูกิ ศิลปะการแสดงที่เกิดขึ้นช่วงต้นศตวรรษที่ ๑๗ โดยนางรำคณะหนึ่ง ซึ่งนำต้นแบบมาจากการแสดงในงานเทศการทางศาสนาที่จัดขึ้นริมน้ำเมืองเกียวโต เคยถูกโชกุนสั่งห้ามไม่ให้สตรีแสดงในปี ๑๖๒๙ จึงใช้ผู้ชายแสดงบทแทนสตรี กลายเป็นวิธีการแสดงจนถึงปัจจุบันที่การแสดงศิลปะคาบูกินี้จะใช้ผู้ชายล้วนรวมทั้งบทนางด้วย บทละครมีประมาณ ๒๔๐ เรื่องเป็นเรื่องของชนชั้นซามูไรและเรื่องของชนชั้นสามัญชน มีภาพเคลื่อนไหวมาให้ดู ขอยืมจากยูทูปมา ลองดูกันเล่นๆนะครับ